Etappe 2 : Arette >> Aucun

Zondag 7 juni 2009.
Na een goede nachtrust en een uitstekend ontbijt was de ploeg om precies 09.00 klaar voor vertrek. Nog even een lek ventiel voor Esther herstellen en de teams vertrokken. Ja teams, want de strategie was dat de meer op comfort georiënteerde mannen de eerste extra lus links zouden laten liggen en direct naar de Col de Marie Blanque zouden rijden. Daar aangekomen was het duidelijk. Dit is een klim die dan relatief kort is (6 km) maar de hellingspercentages waren aanzienlijk. Toch waren het de 4 heren die daar als eerste boven kwamen. Zelfs eerder dan de bus. Deze kwam 10 minuten later. Met wat eten en drinken zijn zij weer redelijk snel vertrokken, want het was boven op deze saaie Col redelijk fris. Snel daarna kwamen ook de eersten van de 2e ploeg boven. Ook daar waren de verwensingen niet van de lucht. Zij hadden daarvoor ook al het nodige moeten verwerken op de Col de Lie. Een venijnig colletje met slecht wegdek. En dit deel werd behoorlijk vertraagd door 1½ lekke band. Frans, bekend om het krijgen van lekke banden, verwisselde een binnenband die nog meer lek was dan de eerste. Dus kon het ritueel weer opnieuw beginnen. Daarna sneuvelde ook nog eens de vermaarde voetpomp van Freek dus echt lekker hard werd die band ook niet.De afspraak was dat we zouden doorrijden naar Lauruns en daar op een terras op elkaar zouden wachten. Dit resulteerde in een goede pastamaaltijd en het nodige vocht. Aangezien de middag al aardig vorderde is besloten deze stop niet te lang te laten duren. Ook hier vertrokken de 4 heren eerder dan de rest van de groep. En toen begon het echte klimwerk :De Col d’Aubisque. Een heftige klim van 17 km naar 1709 meter. Het aangename van deze klim was dat het weer in de loop van de dag steeds beter was geworden. Geen regen en de temperatuur was aangenaam. Mogelijk hierdoor waren er schitterende wolkeneffecten te zien tegen een achtergrond van besneeuwde toppen. En boven was het een gezellig samenkomen op een gezellig zitje bij de plaatselijke uitspanning. Iedereen is op eigen kracht bovengekomen wat een echte prestatie genoemd mag worden. Mogelijk ook te danken aan de onderweg aangereikte stukken meloen en de glaasjes cola. De soep was echter nog niet op. Na een bijzonder afdaling, onder andere langs de plek waar Wim van Est in de jaren 50 een poging deed om zijn vrije val kwaliteiten bij te schaven. 80 meter loodrecht naar beneden,maar zijn Pontiac liep nog. Tot slot nog een korte klim naar de Col de Soulor en de afdaling naar het hotel kon beginnen. Daar kwamen wij om circa 18.00 uur aan. Een fraai hotel met diverse fietsgroepen uit binnen en buitenland.De beer is niet uitgereikt. Rene zag geen kans zijn praatje te houden en dus moeten we dat van hem tegoed houden. Zou zijn bijnaam “Stille Willie” dan toch niet zo onterecht zijn.Morgen is de Koninginnenrit naar de Tourmalet en de Aspin. De weersverwachting is goed dus met zon en zonder regen. De tocht eindigt in Estervielle.
Muziek van de dag: Vaya con Dios.
Dik en Paul.
de route is nu ook te volgen op Google Map:zie rechterzijde kolom