Donderdag 11 juni 2009.
De dag na een rustdag is altijd lastig. En dat zou vandaag ook zo zijn. Het routeboek gaf aan dat het een niet al te lange en lastige etappe zou worden. Helaas bleek niets minder waar. De weerberichten waren uitstekend maar nergens was gemeld dat we temperaturen zouden krijgen van ruim boven de 30 graden. Op de polar werd maximaal 33 graden gemeten. Gevolg was onder andere dat er veel vocht verbruikt zou gaan worden en dat op sommige plaatsen het asfalt gesmolten was. Met de bekende risico’s voor banden, remblokken en uitglijden.Om aan te sluiten bij de Spaanse tijdsbeleving vertrokken we om 10.00 uur. Een rustige aanloop door een mooie kloof leidde naar de Puerto del Canto (1725m). Een lange klim die redelijk gelijk opliep. De ploeg kwam met minimale tijdsverschillen boven. Daar werden de bidons weer aangevuld en na het nuttigen van het nodige fruit werd de lange afdaling ingezet. Nou ja afdaling, het was eerst een op en af traject en uiteindelijk werd het dan toch een afdaling. In Adrall werd een koffiestop ingelast. Daar werd afgesproken dat de lunch vlak achter La Seu d’Urgell genuttigd zou worden. Naast een oude boerderij, in de schaduw, was weer het nodige lekkers beschikbaar. Dit keer met een veldsalade met olijven en ansjovis en een heerlijke tomatensardientjes salade. Na deze stop ging het vandaag voor de tweede keer strak bergop. Hoewel de Col La Traba niet echt in het routeboek als extreem stond aangekondigd, was dit er een die als heftig kan worden aangemerkt. 16 km met een gemiddelde van 5% was, met die warmte, was echt zwaar. Extra watertappunten en grote stukken watermeloen hebben er voor gezorgd dat iedereen toch goed is bovengekomen. De beloning was fantastisch. Het uitzicht boven was majestueus. Bijzonder waren de bordeaux rode rotswanden. Vandaar ging het richting Tuixent. Een uiterst klein bergdorpje(zie foto) met slechts enkele huizen en 2 hotels. Beiden zijn vanavond in het bezit van RETO. Gezeten in de tuin van Cal Farragetes genieten we van het heerlijke leven in Spanje. Het tempo ligt hier zoveel lager en dat is heerlijk om je daar aan over te geven. Vanavond om 21.00 uur een diner met lokale heerlijkheden.De rustdag heeft, achteraf gezien, goed uitgepakt. Iedereen heeft deze dag goed doorstaan. En dat had anders kunnen zijn. Morgen staat een loodzware etappe van bijna 140km op het programma met ruim 3000 hoogtemeters. Als je deze dag goed doorkomt is de eindstreep nagenoeg verzekerd. De RETO Ours is gisteren toegekend aan een drietal. Piet hield een verhaal over Hannibal, Pas de Roland, de moren en heel veel andere geschiedschrijving. Uiteindelijk gaf hij de Ours aan het drietal dat zich over de elektronische communicatie heeft ontfermt (de GPS’n en de weblog): Freek, Dik en Paul. Besloten werd dat Dik de Ours vandaag aan zijn fiets zou binden. En zo geschiedde. Ook hij/zij (wie mag het zeggen?) heeft het vandaag zwaar gehad. Wie vanavond de Ours uitgereikt krijgt is nog een vraag waar wij u morgen over zullen informeren.
De dag na een rustdag is altijd lastig. En dat zou vandaag ook zo zijn. Het routeboek gaf aan dat het een niet al te lange en lastige etappe zou worden. Helaas bleek niets minder waar. De weerberichten waren uitstekend maar nergens was gemeld dat we temperaturen zouden krijgen van ruim boven de 30 graden. Op de polar werd maximaal 33 graden gemeten. Gevolg was onder andere dat er veel vocht verbruikt zou gaan worden en dat op sommige plaatsen het asfalt gesmolten was. Met de bekende risico’s voor banden, remblokken en uitglijden.Om aan te sluiten bij de Spaanse tijdsbeleving vertrokken we om 10.00 uur. Een rustige aanloop door een mooie kloof leidde naar de Puerto del Canto (1725m). Een lange klim die redelijk gelijk opliep. De ploeg kwam met minimale tijdsverschillen boven. Daar werden de bidons weer aangevuld en na het nuttigen van het nodige fruit werd de lange afdaling ingezet. Nou ja afdaling, het was eerst een op en af traject en uiteindelijk werd het dan toch een afdaling. In Adrall werd een koffiestop ingelast. Daar werd afgesproken dat de lunch vlak achter La Seu d’Urgell genuttigd zou worden. Naast een oude boerderij, in de schaduw, was weer het nodige lekkers beschikbaar. Dit keer met een veldsalade met olijven en ansjovis en een heerlijke tomatensardientjes salade. Na deze stop ging het vandaag voor de tweede keer strak bergop. Hoewel de Col La Traba niet echt in het routeboek als extreem stond aangekondigd, was dit er een die als heftig kan worden aangemerkt. 16 km met een gemiddelde van 5% was, met die warmte, was echt zwaar. Extra watertappunten en grote stukken watermeloen hebben er voor gezorgd dat iedereen toch goed is bovengekomen. De beloning was fantastisch. Het uitzicht boven was majestueus. Bijzonder waren de bordeaux rode rotswanden. Vandaar ging het richting Tuixent. Een uiterst klein bergdorpje(zie foto) met slechts enkele huizen en 2 hotels. Beiden zijn vanavond in het bezit van RETO. Gezeten in de tuin van Cal Farragetes genieten we van het heerlijke leven in Spanje. Het tempo ligt hier zoveel lager en dat is heerlijk om je daar aan over te geven. Vanavond om 21.00 uur een diner met lokale heerlijkheden.De rustdag heeft, achteraf gezien, goed uitgepakt. Iedereen heeft deze dag goed doorstaan. En dat had anders kunnen zijn. Morgen staat een loodzware etappe van bijna 140km op het programma met ruim 3000 hoogtemeters. Als je deze dag goed doorkomt is de eindstreep nagenoeg verzekerd. De RETO Ours is gisteren toegekend aan een drietal. Piet hield een verhaal over Hannibal, Pas de Roland, de moren en heel veel andere geschiedschrijving. Uiteindelijk gaf hij de Ours aan het drietal dat zich over de elektronische communicatie heeft ontfermt (de GPS’n en de weblog): Freek, Dik en Paul. Besloten werd dat Dik de Ours vandaag aan zijn fiets zou binden. En zo geschiedde. Ook hij/zij (wie mag het zeggen?) heeft het vandaag zwaar gehad. Wie vanavond de Ours uitgereikt krijgt is nog een vraag waar wij u morgen over zullen informeren.
Muziek van de dag: Anastacia.
Paul en Dik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten