Etappe 7 : Molló >> Argelès-sur-Mer

Zaterdag 13 juni 2009.

Iedereen heeft de eindstreep gehaald: missie volbracht!

Bij het vertrek was de stemming opperbest. Waarom? De laatste dag in de Tour de France is een : “Uitspeeldag”. Een term die meer past bij hockeyers dan bij fietsers maar dat komt omdat er in de ploeg ook een paar ex hockeyers mee rijden. Maar toch moesten we nog een echte inspanning leveren. Direct na het vertrek was er de Coll d’Ares. En stevige klim naar 1513m. Halverwege bleek dat de dag van gisteren het materiaal van Rene teveel was geworden. Zijn zadel was afgebroken. Gelukkig was de bus in de buurt en snel werd een reservezadel gemonteerd. Voor Rene, onze beste klimmer, een echte uitdaging om geheel van achter in inhaalrace te ondernemen. En dat was vanuit zijn perspectief een succes. Hij kwam als derde boven.

Daarachter was de grens naar Frankrijk. Daarna ging het op en af maar bij La Vajol en daarna ging het even echt strak naar boven. Met percentages die zeker richting de 20% gingen. Aangekomen bij dit dorpje waren de magen echt leeg en dus was daar in een plaatselijk restaurant een tafel gereserveerd. Het restaurant had ook een eigen zwembad. Drie heren vonden het gepast om daar geheel “nude” het zwembad in te duiken en dat werd door de eigenaar niet echt gewaardeerd. Hij dreigde de tafel te annuleren maar na enige verbale acrobatiek konden we toch aanschuiven. Het geheel is op de gevoelige plaat vastgelegd maar deze foto’s zijn direct onder censuur gegaan.
Na deze maaltijd ging het nog even omhoog. Daarachter was een stuk onverhard. Zonder kritiek te geven op de routeplanner, maar hier kwamen beelden van de Camel Trophee op het netvlies. Resultaat: 3 lekke banden, allen voor Peter. Maar toen was het klimmen echt voorbij. Een lange afdaling en een aanpassing in de route omdat we niet over de Route Nationaal mochten en wilden rijden, brachten ons in Argeles s. M. Doorgereden naar de boulevard en het strand gaf de ploeg het gevoel ook de laatste centimeters te hebben volbracht. Even met de voetjes in het water. Voor Jan, de man die gaat voor de extremen, niet voldoende. Hij ging echt zwemmen in de Middellandse zee. Na ongeveer een half uurtje op de boulevard gezeten te hebben, ging het op weg naar ons laatste overnachtingadres. En daar had Paul voor de passende toast met champagne gezorgd.
Door Peter, als altijd de serieuze factor in de ploeg, werden de benodigde afspraken voor vanavond en morgen gemaakt. Fietsen in de bus, 21.00 uur diner en ontbijt om 06.00 uur. Daarna gaat het om 06.30 uur naar het station in Perpignan. Jan en Frans rijden morgen met de bus naar Arnhem. Nog een hele opgave na een week als dit.
Vanavond aan het diner de definitieve uitreiking van de Ours en de nominaties voor de verenigingstrofeeën. Wij zijn benieuwd.

Samenvattend: een geweldige trip met minimaal malaise. En de ideeën voor volgend jaar zijn alweer in de maak.

Morgen de afsluitende berichtgeving.

Muziek van de dag: Doe maar met De Bom (vanwege het onverharde pad dat fietsers en bus moesten trotseren).

Paul en Dik.