Etappe 3 : Aucun >> Estarvielle

Maandag 8 juni 2009.
Na een goede nacht, iedereen was vroeg naar bed gegaan, waarschijnlijk omdat de dag van vandaag gevreesd werd, verscheen de groep fris aan het ontbijt. De sfeer was goed, totdat vanuit Nederland het bericht ons bereikte dat de Col de Tourmalet (het dak van onze tocht) gesloten was. De receptie van het hotel bevestigde dit maar gaf ook aan dat fietser er op eigen risico wel door konden. Dit was een streep door onze planning. Besloten werd om de route in tact te laten en zonder ondersteuning van de bus de overtocht te ondernemen. Met een vroege koffiestop om alle bidons en energieniveaus nog even aan te vullen, zou de beklimming van deze “buitencategorie” toch gerealiseerd moeten kunnen worden. Onderweg werd duidelijk waarom de Col afgesloten was. Sneeuw en meer nog, wegwerkzaamheden waarbij de shovel en grote rotsblokken de weg blokkeerden, maakten het bijna onmogelijk om er langs te komen. Wij RETO-rijders laten ons daar echter niet door tegenhouden en dat werd niet door alle franse wegwerkers gewaardeerd. Maar de sterkste wint en dus kwamen we boven. Later is ons verteld dat deze werkzaamheden in het kader van de Tour de France plaats vonden. En daar kan niemand bezwaar tegen hebben. Boven werd op elkaar gewacht, een kopje koffie gedronken in een uitspanning van ruim 100 jaar oud waar veel fietshistorie te vinden was. Gelukkig maar dat we even binnen op elkaar konden wachten want het was boven ijzig koud. Paul moest met de bus ruim 70km omrijden. Hij had een speciale opdracht. Om zeker te weten dat de week zonder problemen zal gaan verlopen, moest hij naar Lourdes en daar de Heilige Madonna om haar zegen vragen voor onze onderneming. En dat is gelukt. Vandaag geen enkele lekke band. En voor de rest van de week hebben heilig water bij ons, als laatste redmiddel.Na een geweldige afdaling met de nodige hindernissen (Lama’s, paarden, wind, roze vliegende olifantjes, “vliegende Freekjes” en noem verder maar op), kwam we aan in St. Marie de Campan. Daar stond de inmiddels vermaarde lunch klaar met alles wat een mens maar kan wensen. Maar zoals fietsers eigen is, snel doorhappen en weer op de fiets. Dus Paul kon binnen 45 minuten de zaak weer ruimen, terwijl de ploeg aan de beklimming van de Col d’Aspin begon. En fraaie weg van circa 13 km, eindigend in een niemandsland waar de uitzichten weer geweldig waren. En boven de passanten zweefden de arenden en andere prachtige roofvogels. Vandaar ging het weer strak naar beneden. Het extra lusje hebben we gelaten voor wat het was. Alleen Freek en Jan zijn even nog rond het plaatselijke meertje (Lac de Estervielle) gereden. Het Hotel van vandaag ligt op het eerste deel van de klim naar de Col de Peyresourde. Voorlopig onze laatste Col op Frans grondgebied. Direct na deze klim passeren wij de grens en gaan voorlopig verder over Spaans grondgebied. En ook daar wachten ons weer de nodige uitdagingen. Tijdens het diner mocht Gerard van O. de Ours van RETO doorgeven. Ja Gerard, want vanmorgen heeft Rene besloten zijn overdracht alsnog te laten plaats vinden. Het was Gerard waarvan hij vond dat hij vandaag de Ours met zich mee moest dragen. En aan wie heeft Gerard het weer doorgegeven? Hij was van mening dat er velen voor in aanmerking konden komen maar degene die de meeste progressie heeft geboekt in de afgelopen dagen, met nog geen 600km in de benen, is zijn naamgenoot Gérard. Hij zal lekker slapen, wat hem tijdens de lunch al lukte.
Muziek van de dag: Mariah Carey.
Paul en Dik.