Etappe 4 : Estarvielle >> Llavorsi

Dinsdag 9 juni 2009.

De wekker ging om 06.45. Bij het openen van de gordijnen zagen we een strak blauwe hemel en een mooi zonnetje. Prima dus. Ook het weerstation van Jan gaf aan dat het een prima dag zou worden. Het ontbijt in ons hotel was eenvoudig maar met de nodige plaatselijke elementen. Frederik presenteerde ons heerlijke croissants, huisgemaakte jam in diverse smaken en een lokale geiten-koe kaasje. Ook zijn gekookte eieren waren bijzonder. Na nog een fotosessie bij zijn nieuwe totempaal, konden wij vertrekken naar de top van de Peyresourde (1569m). Aangezien we al in de klim zaten was dit niet echt het beste voorbeeld van een goede warming-up. Helaas heb je niet altijd alles voor het uitkiezen. Na ongeveer 45 minuten was iedereen boven. Alleen Jan dacht dat de top ergens anders lag en hij was dus een half uur verdwaald. Hij zegt dat hij op 1600m hoogte is geweest. We zullen dit maar aannemen. Maar na telefonisch contact kon Jan zich weer bij de groep melden. De afdaling naar Luchon ging als een speer en al snel zaten we daar op het terras voor koffie met een bij een stalletje gekochte ontbijtkoek. Paul heeft op de lokale markt zijn inkopen gedaan en wij zouden elkaar weer tegenkomen in Vielha. Vanuit Luchon ging het richting de Col du Portillion (1293m) Deze klim was fraai. Door het bos met flinke haarspeldbochten. Bovenop zouden we een bijzonder moment meemaken, namelijk het passeren van de grens tussen Frankrijk en Spanje. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd. De Guardia Civil is heel scherp in het overschrijden van de maximum snelheid van 40 km en dat haalt een beetje afdaler makkelijk. Gelukkig geen bekeuringen. Onderweg nog even een lekke binnenband en een gescheurde buitenband voor Dik maar met de nodige hulp was dit snel verholpen. Vlak achter Vielha stond de lunch klaar. Precies op tijd want de energie was er bij sommigen al aardig uit. Onder een Spaans zonnetje werden weer de nodige heerlijkheden verorbert. En toen begon de klim naar de Puerto de la Bonaigua. Een lange klim over slecht wegdek naar 2072m. Boven was het behoorlijk fris, dus de groep heeft daar niet op elkaar geacht. Paul wel. Hij zorgde halverwege voor meloen en sinaasappel . Bovenop konden de laatste jasjes uit de bus gehaald worden. De 5 musketiers (Andre, Dick, Piet, Gerard en Lars-Peter) bepaalden dat zij direct door naar het hotel zouden rijden. De overige waren al op weg naar Son del Pi. Een prachtige klim met na dit dorpje een overweldigend uitzicht over het dal met een mooi stuwmeer. In Jou kon de bus er maar op centimeters na door.Aangekomen in Llavorsi was de puf er bij iedereen echt wel uit. Alleen Jan konden we nog sarren door te zeggen dat hij echt de 130km en 300hm vol moest maken. Dus is hij nog even verder gereden om zijn meters te realiseren. De groep liet zich op het terras naast het hotel zakken en met een paar biertjes en tappa’s kwamen de heroïsche verhalen weer snel terug. De langste rit van de tour heeft er echt ingehakt. Morgen gelukkig een rustdag. Dat hebben we echt nodig om daarna weer 3 dagen er tegen aan te kunnen gaan. Wat een ieder gaat doen is nog niet bekend. Het roadboek geeft aan dat er de mogelijkheid is om te gaan raften of een tijdrit naar Ferrera. Ook is het geluid gehoord om morgen een onvervalste Paella te gaan eten. We zullen het zien
De weblog van morgen zal een weergave geven van de ervaringen van de afgelopen dagen. Voor zaterdag zal een pool voorbereid worden wat men na deze week het mooiste fietsgebied vind: de Alpen, De Dolomieten of de Pyreneeën. Thuis kan men de weddenschappen op de uitslag al inzetten.

Muziek van de dag: B.B. King.

Paul en Dik.