vrijdag 12 juni 2009

Etappe 6 : Tuixent >> Molló






















Vrijdag 12 juni 2009.

Het routeboek gaf aan dat het en gemiddeld zware etappe zou worden met de nodige hoogtemeters maar wel veel kilometers. Daarom werd gisterenavond al besloten dat we weer op onze oude vertrektijd de etappe zouden aanvangen, namelijk 09.00 uur. Na een ontbijt met home made brood met olijfolie en tomaat en een tweetal minder definieerbare cakesoorten, vertrokken we onder een stralende zond en strakblauwe hemel de Coll de Josa (1625m) en de Coll de la Trapa (1321m). In een prachtige omgeving met een geleidelijke oploop naar boven kon de groep in formatie boven komen. Op de tweede col werd echter besloten, dit was al deels voor besproken een splitsing gemaakt. Een deel van de groep zou de oorspronkelijke route volgen en een ander deel ging voor de minder zware afkorting. De oorspronkelijke route over onder andere Castellar de N’Hug bleek uitzonderlijk mooi te zijn. En omdat zij niet de ondersteuning van de bus hadden hebben zij besloten een stop in te lassen voor het nuttigen van ter plaatse gekochte, heerlijke kersen. Uiteindelijk zouden wij elkaar weer treffen voor de lunch in Gombren, een klein plaatsje op ongeveer de helft van de route. Paul had vandaag enkele problemen om de verwachtingen weer in te kunnen vullen. De winkels hadden niet wat hij zocht en ook een “lijnentrekker-op de-weg” wilde met hem op de vuist gaan. Alert reageren voorkwam verdere problemen. Helaas voor de pionnetjes die verderop op de weg stonden. Daarvan zijn er niet echt veel meer bruikbaar.Na de lunch werd weer in twee groepen doorgereden. De samenstelling was echter anders. Dik en Frans besloten mee te gaan om de “groene, oorspronkelijke route” te rijden. Dus met z’n negenen ging het richting Ribes de Freser. Vandaar ging het de hoogte in. Een loodzware klim, over een betonnen pad (de term weg was te veel van het goede) richting de Coll de Jou. De bus zou hen volgen. Achteraf gezien een volstrekt verkeerde keuze. Dit pad was volstrekt ongeschikt voor elke auto, laat staan een behoorlijke bus. Voor de fietsers echter een geschenk uit de hemel. Halverwege de volstrekt noodzakelijke aanvulling in de bidons en een stukje meloen. Boven Rene, Boreas, Gerard, Dik, Esther, Freek, Jan, Peter en Frans behoorlijk uitgewoond. Dit betekende dat er een aanslag werd gedaan op de de eet-en-drink voorraad in de bus. Maar een beloning voor deze prestatie, die door de meesten als de zwaarste klim van deze week tot nu toe werd betiteld, was dan ook op zijn plaats. Daarna ging het nog kilometers verder over dit nu steeds slechter worden pad verder. Grind, gaten, grote stenen en koeienstront maakten het erg lastig en gevaarlijk. De associatie met Parijs-Roubaix was dan ook op zijn plaats. Met op het einde nog een enorme klim met plaatselijk circa 17%. En toen waren de gedachten weer bij de Redoute. Ach ja, geestelijk zijn afstanden nooit een probleem. En uiteindelijk maar 1 lekke band. En weer Dik. Hij doet pogingen om het image van Frans te evenaren. Gelukkig kwam aan dit afschuwelijke deel van hat parcours een einde, ware het niet dat de laatste 200m door een soort bouwput heen liep. Het besluit van de andere 5 om voor een andere route te kiezen was achteraf gezien een goede.De laatste kilometers naar Mollo waren de bekende lootjes. En ook daar werden de spieren nog een keer serieus getest. Uiteindelijk was iedereen om 19.20 bij het Hotel Cailtxo. Het kan zijn dat de totale vermoeidheid een rol gaat spelen maar de hele ploeg was het eens over twee dingen. De lus over het karrenpad is deze tour onwaardig en vandaag was de zwaarste dag van de week. Alleen Jan vond het nog niet voldoende. Hij ging na aankomst bij het hotel nog even voor een extra rondje. Je moet er maar zin in hebben.
De RETO-Ours is gisterenavond door Dik aan Esther overhandigd. Zijn motivatie was dat hij haar aanwezigheid als enige vrouw een getuigenis vond van een iemand die zich op heel eigen wijze in de groep overeind houdt. Maar ook haar fietsprestaties deze week zijn van bijzondere klasse. Morgen is de laatste etappe Argeles s. M. Aan de ene kant jammer dat aan deze prachtige week een einde gaat komen. Aan de andere kant misschien maar goed ook. Bij sommigen is de pijp behoorlijk leeg. Maar de dag van morgen zal echter nog de nodige inspanning vragen. Ruim 115 km en 1600 hoogtemeters geen kattepis na 6 dagen afzien. Maar dan is er de beloning voor maanden trainen en een week ernstig afzien. Hoewel, ………

Muziek van de dag: geen. De sfeer in de bus na de middag was zodanig slecht dat er geen muziek uit de speakers is gekomen. Wel waren de woorden “I have got some trouble in my live” van Kiki Dee constant in het achterhoofd.

Paul en Dik.

2 opmerkingen:

  1. Het laatste loodje.....
    Geweldig zoals jullie deze week zijn doorgekomen. Een prestatie!!!
    Veel succes en plezier jullie laatste dag.
    En een goede terugreis gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi mannen en vrouw. Het zit er haast op. Ik heb genoten van de goed opgeschreven verhalen van Dik.
    De laatste rit vandaag (op de fiets) en dan weer naar huis. Wat heb ik een hoop (moeten) missen.
    Tot gauw!

    BeantwoordenVerwijderen