Rustdag

Woensdag 10 juni 2009.
De rustdag in de Tour. En dat was goed te merken. De wekkers waren uitgezet. Het ontbijt werd pas om half 10 genuttigd en door enkelen zelfs nog later bezocht. En de Spanjaarden houden er op bepaalde punten wat vreemde gewoonten op na. Wij ontdekten op tafel “de ochtendwijn”. En ja wat doe je dan? Je past je aan: s’lands wijs, ‘lands eer (of zo iets). En wat deed de ploeg zoal meer? Op de eerste plaats genieten van de rust en het heerlijke weer. De thermometer zit richting de 30 graden. Uiteraard werden de fietsen gereinigd en verzorgd. Als toeschouwer hoop ik dat het thuisfront net zoveel aandacht krijgt als de fiets. Dan moet het wel goed zitten. Er werden enkele inkopen gedaan. De omgeving werd bekeken en dat was zeker de moeite waard. In het hotel werd een goede lunch genuttigd en ook nu weer pasten wij ons moeiteloos aan aan de Spaanse rituelen. Voor het 2e deel van de middag liepen de bestedingen nog verder uiteen. Een groep is gaan raften, een ander is op het terras zijn rust gaan zoeken en anderen hebben op hun kamer een middagslaapje genoten. “Want de koers win je in bed”, zei Zoetemelk eens. René heeft de klimrit naar Farrera gereden over een zeer slechte weg.Het aardige van zo’n dag als deze is dat de gesprekken ook een keer over andere zaken gaan dan wielen, frames, hoogtemeters, afstanden, hartslagen en vochtverlies c.q. -aanvulling. Voor velen is duidelijk geworden hoe een nachtegaal zingt, wat de voorwaarden zijn voor het cultiveren van truffels middels steeneikels en hoe mint in het wild ruikt. Uit de gesprekken zijn onder andere de volgende wijsheden/stellingen naar voren gekomen:
· De mens leidt het meest aan de pijn die hij vreest, en dat geldt zeker op beklimmingen die een fietser niet kent;
· Prijs de dag niet voor dat het avond is. Maar met een ochtendwijntje kan hij om 11.30 al niet meer kapot (AM);
Maar zoals beloofd zouden alle deelnemers zelf laten melden hoe zij de eerste 6 dagen hebben ervaren. Hieronder de samenvattingen:

Andre: Toch wel een pittig tochtje met pieken en dalen. Aspin als een speer en de Boniaga was een drama. De sfeer is top.

Gerard: De groep is heel divers qua samenstelling, de uitersten zijn groot. En het is heel erg leuk om op de avond de overpeinzingen, belevenissen met elkaar te delen. En omdat we met hetzelfde bezig zijn zitten er veel overeenkomsten in. Het groepsverband groeit met de dag en de Ours speelt daarin een belangrijke rol. Persoonlijk heb ik de beklimming van de Toumalet als het voorlopige hoogtepunt ervaren. De omgeving, ambiance en de sfeer in de groep was daar op een hoogtepunt.

Jan: Groep is super en wordt steeds beter. Pyreneeën was heel mooi en ik kon de bergen goed aan. Vanmiddag geraft en was perfect. Mooi Wah!

Frans: Raften van vanmiddag was leuk. Fietsen is ook wel leuk. Tocht is heel erg mooi. Ik was nog nooit in de Pyreneeën geweest maar ik overweg om hier op vakantie te gaan.

Piet: maanden van voorbereiding gericht op sterke beenspieren en uithoudingsvermogen, maar dik vergeten dat je honderden kilometers op een racezadel niet kan oefenen in de meest luxe Arend bureaustoel. Maar voor de rest is het genieten van de hoogste oorden.

Lars-Peter: .1)Vroeg, VW, Thalys, TGV, GPS.2)18%, regen, kramp, stoempen, asfalt, bloed, zweet, tranen, Mavic, Ours. 3) Marie-Blanc, verlaten stad, Aubisque, Wim van Est, sporthotel 2*, hoekje eetzaal. 4) Kaffee Kuchen, Tourmalet, mooi, koud, kramp, Aspin, Pey..., 3000 hm, KO, Frederic Le Chef. 5) Drinken, ...resourde, drinken, Portillon, pittig, drinken, 20 km Bonaigua, gevijven boven, drinken, afdaling, espresso, super. 6) Ontbijt, knoflook, wijn, poetsen, prima.

Boreas: Aubisque vond ik de zwaarste beklimming tot nu toe. De Tourmalet heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Met name de illegale actie langs de wegafzetting en de hevige wind was mooi. Erg mooie route, mooi weer en een leuke groep.

Rene: De bergen waren zoals ik had verwacht waren erg steil. De vooraf gehoorde verhalen waren helaas correct. De begeleiding en het eten zijn perfect. Jammer van de eerste dag waar de nodige regen ons heeft gepest.

Gérard: Of een RETO-reis leuk is? Dat is een reto-rische vraag. Wie denkt dat het vreselijk is om met 13 stinkende en hijgende mannen en 1 stoere vrouw je af te beulen in afschuwelijke beklimmingen heeft het mis. Dat is het mooiste wat me de afgelopen week is overkomen. Sfeertje is prima, verzorging nog beter.

Peter (reisleider1): Ik ben heel tevreden. De groep is leuk, de mensen passen goed bij elkaar en er is veel plezier. Heterogeniteit verandert in homogeniteit. Het weer is heel mooi en het gebied is fantastisch.

Freek (reisleider2): 7 dagen fietsen door de Pyreneeën en een rustdag. Cols werden bedwongen en ieders kunnen werd bezongen. De onderkomens waren prima en het eten smaakte goed. Eigenlijk geen wonder als je je zo afgepeigerd hebt, dan is alles goed. Objectief gezien, voor zover dat mogelijk is, moet ik zeggen dat de kwaliteit van de hotels uitstekend is, uitgezonderd Bayonne. De tochten zijn geweldig en de Cols "van horen zeggen" hebben voor mij een betekenis gekregen, er gaat niets boven ervaring en zelf doen. Ik heb mij ook graag aan het programma en de routes van Col d'Extreme over gegeven. Met de rustdag is dat anders. Er is, niet alleen bij mij, moeite deze in te vullen. Ontwenningsverschijnselen? Mis ik de uitstekende verzorging van Paul of de afdwalende gedachten die blijkbaar typerend zijn voor iedere fietser? Wat is zo'n rustdag moeilijk. Godzijdank is hier volop wijn.

Esther: ik geniet van het fietsen, de omgeving. Het is af en toe heel zwaar en soms ook wel eng (steile afgronden, harde windvlagen, nat en/of slecht wegdek). Ik voel me veilig in de RETO-groep. En door Peter verdwijnt hier de regen als sneeuw voor de zon.

Dik: een groter contrast met de individueel gereden 100-cols tocht is niet mogelijk. Vooral de gezamenlijke maaltijden zijn een feest. De lunch van Paul is nu al een begrip. Zie uit naar de komende onbekende Spaanse Cols.

Dick: Tocht tot op heden is fantastisch! Mooie route, soms iets te zware cols voor mij maar organisatie en de ravitaillering van Paul helpen mij telkens door een dalletje heen.

Paul: Natuurlijk had ik deze tocht liever op de fiets willen meemaken. Maar om op deze manier onderdeel van de ploeg te zijn, is geweldig. Want dat is, naast het prachtige parcours, heel leuk om te zien hoe een groep mensen een echt team gaat vormen. Mijn tip voor de pole van zaterdag: de Pyreneeën.
De etappe van morgen is relatief licht De route leidt naar Tuixent. Ongeveer 100km met maar 1 echte col, de Puerto del Canto. Hopelijk zijn de spieren van de dag rust niet te stram en te lui geworden .
Muziek van de dag: Uiteraard geen aanzien de bus niet in beweging is geweest. Maar de tekst van Rodger Hodson (Supertramp) was zeker van toepassing: “Life is so wonderful, enjoyable, so take that you are part it”.
De Ours was vandaag in het bezit van Piet. Gérard heeft hem gisteren de hele dag meegetorst, hangende aan zijn zadeltasje. Zijn overdrachtspech was van ongekend hoog niveau. De echte reden waarom Piet de Ours kreeg is ons niet helemaal duidelijk geworden, maar dat is bij juristen en binnen de rechtelijke macht wel vaker het geval. Wij denken dat ze gewoon vriendjes zijn geworden.
Paul en Dik.